Ben Atay’in bebek arabasini iterken arkamdan ayaklarini surtup, sinirlenmis halde gelen kizim bana ilk defa isyanini bu sozle belirtiyor ” sen komik bir anne degilsin artik, senle guzel birseyler yapmak istemiyorum”
O an uzulmek kirilmak yerine gulumsemek geliyor ama gulmuyorum sessiz duruyorum, butun bu kapris onu tren raylarin usunden yurutmedigim icin oldugundan , sadece buyudukce bana karsi isyaninin artacagini bilerek ve daha nice durumlarda sessiz kalmam gerektigini bilerek susuyorum.
Isyan etmekte hakli, ama bende hakliyim, o raylarin ustunden gidince kucuk kardeside gitmek isteyecek ve bir saat once oldugu gibi bu sefer hic durmadan arkasina bakmadan kosan oglumun pesinden bende kosmak zorunda kalacagim, yorgunum ve mutsusuz hissediyorum kendimi, Kizim hakli o an komik ve eglenceli anne olamiyorum , daha 5 dakika once basvurdugum bir isten red yaniti geldi ve son aylarda ustume coken is bulma, gelecek stresine bir damla daha eklendi .
Biliyorum buyunce beni anlicaksin kizim belki 20 yasinda belki 30 yasinda, belki butun yasadigimiz asmak zorunda oldugumuz durumlari gorunce annenle oyle konustugun icin uzuleceksin belkide beni suclayip icinden cikivereceksin ama su an komik anne olamiyorum .
Isterdim bircok anne gibi tek ilgi noktam dusuncem cocuklar olsun, eglencem mutlulugum ama bosanmis anne olmak, single anne olmak insanin omzuna baska bir yuk veriyor.
Anne olmak ayri birsey, bir cocuk sahibi olmak dunyanin en guzel duyularindan biri, ama ayni zamanda en korkutucu duygusu, 35 yasindan otesini dusunmeyen ben simdi kizimin oglumun 35 yaslarini dusunmekle yukumluyum ..
Ama simdi o 4 yasindaki ukalaligin ve bilgicliginle beni anlamani bekliymyorum ama biliyorum o guzel anlayisin ve sezginle vaktinden once herseyi goreceksin ..Ve o zaman cok isterim seninle oturup bunlari konusabilmeyi, .bazen diyorum buyuyunce anlatirim istiyorsunki hemen anlatayim ,hemen ogrenesin ama hic durmayan NEDEN NEDEN sorularinin bazen yanitini inan bilmiyorum . Yasamadigin bilmedigin duygulari sana ogretirsem senin bu hayataki tecruben ne olcak benim guzel gozlu kizim..
Icimden bunlar gecerken, ogluma tren yolundan gidip gitmeyecegini soruyorum, yorgun hayir diyor,, o zaman sen gidebilirsin Ayla diyorum, gozleri isil isil, mutlu, birkac kere soruyor, anne iyi bu isi alamadi diye dusup kalmicak onumuzde uzun zorlu yol var daha ama senin trenlerin raylarindan gitmene engel degil, bende elimden gelen kadar komik ve eglenceli anne olmaya calisir senin guzel beynini yormam bitanem..
O genede sinirlarini zorlamakta kararli, Ah bu cocuklar,,, Anneee diyor.. diger ucakli parka gidebilirmiyiz..
“” hayiiiiiir””” diyorum.. gene arkamdan Sikintiyla surunen ayak sesleri geliyor …. ama ben o parka gitmek istiyordummm,,, eh diyorum o zaman obur parka dogru kacmicaktin, dogru secim yapacaktin…
en azindan bir sure komik anne olabildim diye kendi kendime seviniyorum…
EsenRuzgaraKapilmaUsutursun 
Yaşamın içindekini, kendi içindekini anlatmadaki ustalığını seviyorum. Ve her şeye böyle berrak bakmanı. Amelie Ayla ve Atay Olivier 2 kültür arasında doğmanın hem büyük bir güçlük hem de şans olduğunu bir gün öğrenecekler. Ama en çok, seni yeniden keşfettiklerinde yüzlerinde belirecek ifadeyi ve kalplerindeki ılıklığı merak ediyorum.. Ne kadar şanslıyız. diyecekler. İşte bizim annemiz. Anne olmak zaten zor ama onun da ötesine geçmiş ve bu geçişi çok basit göstermeyi de becermiş, mütevazi, çok özel bir kadın. O bizim yaratıcımız, koruyucumuz ve meleğimizdir. Ve ne şanslıyım ki, kendisi benim gıcccıhk kardeşimdir 🙂 (Şİmdi Tr de olsaydın bu espriyi bilirdin)… (ve çünkü onun da annesi çok özel biriydi).. seni çok seven ve sana hayattaki duruşuna hayran olduğunu açıklamaktan korkmayan ablan. Bu bir iltifat değil. Ben kardeşimi gerçekten seviyorum. Sebebim var.
tskler ablacigim okadar ozel teyzeleri var